0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
520
Okunma
Geceye döktüğüm dert havuzunda boğulurken
Gündüzün ışıkları içerisinde kayboluyorum,
Hayata dair heves ve azmimi tüketmişken,
Ölüm kokusu alıyorum,
Ahenksizliğe sürdükleri tramvayın
Sürekli yolcusuyum.
Sona yaklaştığını hisseden bir kaplumbağa gibi,
Yavaş yavaş çaresizleşiyorum...
Satırlar doğrarken kemiklerimi
şimdilik yazdığım bu son yazıyı hiçsizliğe armağan ediyorum.
5.0
100% (1)