BAZI BAZIgeceler, kırgın çiçeklerin ölü duruşları, sönmeye meyil etmiş yıldızların boyun bükmüş efildeyen mumları, ve ışıltısını yitirmiş gözler, gri kara kömürü yanmış özler, çepeçevre sarılmış takma kirpikler, konuşur, susar mırıldanarak dönüp dolaşıp yamacımda durur aça kapata, yaklaşa uzaklaşa, yüzüme gri bir boşluğa, düşer, sonra ne görüyorsa yüzümde ağlar, martılar dolaşır mavi gözlerin limanında, sonra damlaya, dola taşa bir bir kanatlanır, bazı bazı yansımasına, cilveleşe, oynaşa pike yapar, bazı bazı da küçük bir gül’ümseme bırakır, soğuk gri sırlı yüzüme, bir pudra pembesi al yanaklarına dokunur, bir fırça saçlarında nakaratlı dans eder, bir beyaz bluz düğmesine ilik açar, bir bahar geceden günleri çıkınına doldurur, ben bile martılara hoşçakal derim bazı bazı geceler de pılısını pırtısını toplar allı morlu gelinleri bohçalar, kelebek gibi güneşli çırpınışlar bırakırlar. gece miydi yansıyan, güneş miydi anımsayan, hepsi hepsi aynamın gri boşluğu... Sibel Karagöz |