KURULUNCA DİVANAdem oğlu insanlığı yakarken, Buzdan eller yüreğim de yürüyor... Hasret ile hayallere bakarken, Kan bulutu gözlerim de kuruyor... Hangi dağı insem eteyi dere, Yüreğime akıtarak çağlarım... Merhameti örten sessiz izlere, Nerde şefkat sorar sorar ağlarım... Güneş saçlarını yere serince, Toprak güler açar nazlı çiçekler... Yalnızlık karanlıklara girince, Serap biter yıldızlar ay ı bekler... Can ister ki sevgi ile aşk olsun, Bilinmezse bu,alil’e sürüyor... Bu yaraya insan nasıl dayansın, Can çıkmadan topraklarda çürüyor... Zor olsada burdasın ölene dek, Hasta ruhlar kendindeni yok eder... Ya sev insanı ya senden elin çek, Kurulunca divan hesabı beter... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 31.03.2021 |