EY SEVDİĞİM
Ey sevdiğim
Sana türkülerin suskunkuğunu bırakıyorum Buğday kokan ellerimle çözerim gönül sırrını Sen alışkın halinle Şehir sokaklarının lambaların da Gölgenle dans etmeye devam et Ben savaşın en dibinde bulurum varlığımı Ah sevdiğim Çoğu zaman dilli dönmüyor Adını söylemeye karanlıkların Günlerce konuşabilirim seninle Asırlar boyu haykırırım adını buğday tarlalarına Ama senin suskunkuğunun albenisi diğildir beni üzen Sen düş şehrinin asi kızı Ben dayanmışım bir çoban deyneğine İçimdeki yangını deşiyorum Dağ başlarında bir çoban ateşinin başında Ah sevdiğim Sorma artık Sus soru sorma... |
Saygı ve selamlar.