Gürgen Düştü
Çok oldu kırılalı garibin kalkmaz kolu
Müsterih ol suskunum içime bir yen düştü Susturdum dili amma zaptedemedim solu Bahar müjdelenince gönlüme gülşen düştü Deveyi hamuduyla soruyorum kim yedi Kader usulca dönüp azıcık sabret dedi Baktım miras bölüyor sessizce bizim kadı Sevinsem mi bilmem ki payıma gülten düştü Kaderi hırpalayıp yanımda sürüyorum Hak’ka doğru yöneldim sessizce yürüyorum Dedim dünya neyime defteri dürüyorum Daha erken diyerek yoluma gülben düştü Anladım ki uzadı İmtihanın süresi Çağlamaya başladı kuru gönül deresi Sürgün yerimi sordum son durağım neresi Eli dudaklarında yanıma gülfen düştü Kul Garib’im alıştı hayata yarı deli İstemiyorum artık yanımda keli feli Rahatladım azıcık mirası bölüşeli Bana güllerden deste onada gürgen düştü Emine Çerçi |
Kıymetli Kalem
Çok güzel bir eser
Her daim hakikati
Dâhi güzel olanı
yazmanız dileklerimizle.
Başarılar diler
Allahü Teâlâ 'ya emanet ederiz
Selâm ve Duâ ile