Yalnızdım gene her zamanki gibi
Ay ışığı yüzüme vuruyordu
Kalemimin mürekkebi bitmişti Bütün o sesler kulağımı çınlatıyordu Bense hala seni düşünmeye devam ediyordum Bilmiyordum bu meftun duygudan ne zaman kurtulacağımı Saat ikiyi on geçe kendimi dışarı atmıştım Sahilde yürümek beni kendime getirir dedim Güzel deniz kokusu , martı sesleri , insan içine çıkmak iyi gelir demiştim Ama sonra bütün o mutlu insanları beraber görünce Her zamanki gibi yalnız olduğumu hissettim |