Dehlizlerim
Dehlizlerin sonundaki aydınlığa
kavuşmak gibi Hoş benimkiler çok uzunca idi Umut bahçemde çiçekler kurusa idi Ölürdü şair ışığa kadar Şimdilerde kara bulutlar dağıldı amma Sellerin açtığı çatlaklarım da Zaman kendi yaralarını kapattı sanki Zül, kar kaldı yanına Meşakkatli engebeli yolları aştım kendimle Ne namerde muhtaç ol ne padişaha Tutun yüreğinin göz yaşlarına Kanat çırptım özgürlüğün aşkına Yorulmamacasına Şerefli bir onur ile koştum ummana Bu yüzdendir yakamozlara düşkünlüğüm Leb-i derya idi daldığım Kim bilir belki bir damla idi Belki bir avuç, heybeme aldığım .. |
Tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.