SANA KIYAMAM’Kİ

Uzun zaman oldu;
İçim’de, garip durgunluk uyuyor
Sokaktan, uzak duruyorum.

Ses olmasın;
Melenkolik durgunluk,
Uyanmasın diye çırpıyorum.

Ne perdeyi aralıyorum;
Ne’de, pencereyi açıyorum.

Pazara dahi;
İki hafta’da, bir gidiyorum.

Hiç kimseye görünmeden;
Tez vakitte, geri geliyorum.

Hatta;
Yolda dikkatli yürüyorum,
İçim’de’ki durgunluk,
Sarılmasın istiyorum.

Evin için’de; iş yerim’de
Özlemini, saat’lerce
Melenkolik hislerle,
Yaşamak istiyorum.

Başı duman; pare, pare
Türküsüyle iç çekip,
Gözlerine dalıp, dalıp
Kendimden geçiyorum.

İçim’de’ki durgunluğu;
İçim, içim’de uyur gibi
Türküllere uyutuyorum.

Bu yüzden,
Sokaktan uzak duruyorum.

Ne perdeyi aralıyorum;
Ne’de, pencereyi açıyorum.

Her secde’de, âyetler şahit ’ki..!

Ben seni;
Dup duru, durgunluğulna
Seviyorum.

Ruh halimi boşver;
Sen, iyi ol’da.

Sana kıyamam’ki.


Bilent Atalay
15 "03"2021
Bursa