NEVBAHAR
Eyyam-ı nevbahar, doğurdu cemre.
Ağaçlar çiçeğe, duruyor şimdi. Kâinat uyuyor ilâhi emre. Kışın göz yaşları, kuruyor şimdi. Dokundu bir ara, sıcağın bana, Karıştı hissiyat bu solgun câna, Debdebe içinde, damarım kana, Bu ne hız diyerek soruyor şimdi. Demi gelmiş aşkın, uzat elini, Dolansın kollarım, sarsın belini, Ayırdım kulaktan saçın telini, Papatya ne güzel, duruyor şimdi. Eyleme! ne olur, Allah aşkına, Filizler boy versin, dal’a ışkına, Baharı çevirme, sele taşkına, Asi’nin karları, eriyor şimdi. Arif Sami İğde |
Saygılarımla.