umarsızca...
gün henüz ağarıyor
yıldızlar birer birer kaybolurken pekçok şey eskisi gibi olamamanın hüznünü yaşıyordu. bütün evren susmuş sanki onun nefesini dinliyordu o ise umarsızca elindekilere şükrediyordu. yoldan geçen hayvanlar bile bu dinginliği bozmamak için elinden geleni yapıyor. ve artık güneş kendini göstermek için acele etmiyordu. ona göre zaman durmuş. sadece kendisi ve kağıtları vardı. artık duymuyordu gereksiz sesleri hissetmiyordu havanın soğukluğunu ve düşünmek istemiyordu hiçbirşeyi.... |