Sabah;
Uyanıyorum, rüyamdaki sen ile
Güne mutlu başlıyorum, çünkü
Düşümde sen vardın…
Çayımda ilk yudum,
Martılarla paylaştığım simidimde,
İlk lokmam oluyordun.
Bir simide şükrediyordum,
Çünkü sen vardın.

Öğlen;
Lezzetle yediğim simitteki tadın eksiliyor içimde,
Saate bakıyorum, zaman ilerlemiş,
Uyuyamıyorsun o saatte, çünkü hayat…
Açlığın iyice artıyor içimde,
Dayanamıyorum, duramıyorum ayakta,
Yelkovan olup akrebi kovalıyorum ayakta,
Akşam olsun diye bir an önce…

Akşam;
Ve akşam oldu, akrebi kovalamaktan bitkin düştüm,
İçimdeki açlığını hazmedemiyorum,
Şiştikçe şişiyor, kabardıkça kabarıyorsun,
Resmine bakıp avunurken,
Bir kalem, bir kâğıt alıp elime,
Seni satırlarda sindiriyorum içimde.
Ama hazmedemediğim tek şey, sevgin yürekte.
Ve yine koşuşturma başlıyor,
Yelkovan ile akrep arasında gece yarısı olsun diye…

Gece yarısı;
Yelkovan yakalar akrebi bir saniyeliğine,
Zaman ve her şey durur o an,
Rahatlarım bir saniyede olsa/
Ya sonrası, başlıyor işte;
Gece tükenir iç kanamalı sevinçlerimde,
İsyan bayraklarım sana en yüksekte merak etme,
Bırakmıyorsun diye gözlerimi uykuya.
Bir dolu olup yağıyorsun perdesiz pencereme,
İçeriye sızan soğuk sular yüzüme çarparak uyandırıyor sensizliğe…
Sular eridi sonunda,
Uykuya daldım başucumdaki resimde gözlerinde.
Ama uyandığımda/
Sert, gözden çıkmaz bir çapak parçası oluyorsun gözlerimde,
Sabah ilk gördüğüm…
Ve gece bitti güneş inatla doğdu,
Gecenin hazımsızlığıyla tekrar başlıyorum senden bir güne,
İşte böyle hâkimsin her günüme,
Her an benlesin ve senleyim, gözden ırakta.

SABAH…

‘Birde ne var biliyor musun_?
Bu geçen zamanın tümünde baktığım saatin pili hep bitik…’

REŞİT ESİN/ŞANLIURFA
01.08.2007