hüzün kokan yalnızlıgımbekliyor köşede bir başına yalnızlıgım ay ışıgının hüznünü yansıtırdı yüzüme bense ellerimde parçalanmış kırık dökük bir yürekle gelirdim oysa o yine bir yanık türküyle karşılardı beni söylerdi en derinden ve tutardı yaralı parmaklarımı inceden bir avuç dolusu hayal uzatırdım semaya dogru sevgi güvercinleri uçuşurdu mahsunca elllerimden ben yine kırık dökük yüregim sönmüş yitik hayallerimle çıkardım karşısına yalnızlıgımın o yine aynı kösede beklerdi hiç yılmadan beni yine bir parça hüzün savururdu yüzüme anlardı beni oda ben gibi garip mahzun işte hep hayallerimin peşinden koşan bir çocuk gibi uçuşan gönül kelebeklerimle yine bıkmadan ve yeni umutlarla dalıverirdim yeni masmavi hayallere... |
çıkardım karşısına yalnızlıgımın
o yine aynı kösede beklerdi hiç yılmadan beni
yine bir parça hüzün savururdu yüzüme
anlardı beni oda ben gibi garip mahzun işte
hep hayallerimin peşinden koşan bir çocuk gibi
uçuşan gönül kelebeklerimle"
.......
aşk,hüzün ve yalnızlığın koyu acımasızlığını çok hoş anlatmışsın..
ama artık şiir var yalnız değilsin..
aşk ve şiir hep yanınızda olsun.
aşkla..
şiirle kal