Cemre
Cemre düşer;
Denizin dalgalarına, Toprak Ana ’nın bağrına, Havanın karamsarlığına... Gönlüm küser; Yârimin dağınık saçlarına, Terki diyar edip, beni yalnız bırakan anaya ve Yakarışlarımı duymayan Tanrı ’ya... Cemre işini yapar; ısıtır... Zavallı gönlüm benden kaçar; üşütür... Cahit Fıkırkoca 07.03.2021 |