6
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
439
Okunma
DİYEMEDİM
Canımın Cananı yola koyuldu
Tutup ellerini kal diyemedim
Tuz bastı yaraya kabuk oyuldu
Seslenip kendine gel diyemedim
Puslu bir havada güneş batarken
Bağrımın parçası koptu giderken
Gözlerime bakıp veda ederken
Arada kapımı çal diyemedim
Yola devam etti yaşlı gözlerle
Yüreğinde buruk hazin sözlerle
Dağladı içimi narı közlerle
Uzatıp mendili sil diyemedim
Gidişiyle matemlere boyandım
Meşakkatim bitti ayan beyandım
Geceleri kabus dolu uyandım
Çağladı özümde sel diyemedim
NARİN’İM semaya açtım elimi
İzah eyledimde suskun halimi
Gönülden dökülen duygu Selim’i
Ummana dönüştü göl diyemedim
3/3/2021-Narin ALTAN
Not- Her hakkı saklıdır
5.0
100% (7)