Damarımda kanım, diğer yarımdı
Canımın yarısı el oldu şimdi
Dört mevsim neşeli, ilkbaharımdı
Zemheride esen yel oldu şimdi

Güneşim, toprağım, nefesim, suyum
Ruhumu sulayan pınarım, kuyum
Övünse dese de "ben şuyum, buyum"
Boz bulanık akan sel oldu şimdi

Boyu, posu selvi dala benzerdi
Petekte süzülen bala benzerdi
Zülüfleri altın tele benzerdi
Saçları döküldü kel oldu şimdi

Gözüm kulağımdı, ayağım, elim
Gülen dudağımdı, konuşan dilim
Gönülden sevdiğim tomurcuk gülüm
Kurudu dikenli dal oldu şimdi

İçten içe yandı sevdanın közü
Mayası temizdi, sağlamdı özü
Bana zevk verirdi tatlıydı sözü
Gönüller küsünce lal oldu şimdi

Sözlerine bir çok yalan sığdırdı
İpe sapa gelmez soru yağdırdı
Ömür defterimi tek tek saydırdı,
Değerler değersiz zul oldu şimdi

Haddini bilmedi, bakiyim sandı
Dünyanın toz pembe rengine kandı
Varsıl olmak için tutuştu yandı
Doymayan nefsine kul oldu şimdi

Ömürlü Aksoy      Didim/Aydın
"Ömür Defteri’mden" adlı şiir kitabımdan