Bir Zamanlar KartaldıBir zaman, gök gibi gürler dururdun Ne efsânen, ne de giz’in kalmadı İğne deliğinden keklik vururdun Avını görecek gözün kalmadı Atın kişneyince dağlar başında Kimse duramazdı senin karşında Elinde mızrağın yiğit döşünde Zamana yenildin, izin kalmadı Köroğlu Beli’nde çınlardı sesin Turnanın ötüşü olurdu esin Rüzgâra karışır davudî sesin Ne âvâzın ne de sazın kalmadı Sırtında gürzün yok, başında sîm taç Nöbetine durmuş, bir kuru ağaç Köy mezarlığında, duaya muhtaç Ne yokuşun, ne de düzün kalmadı İbrahim Taşdemir |
tebrik ederim
selamlar saygılar