Alamut
İsa son nefesini verdi
yer yarıldı bir çarmıh kaldı Kabil kaldırdı taşı Alamut’un gözleri kanlı tanrılar indi gökyüzünden cehennem büyüdü bir duman yükseldi cennetten bir gazap, bir tufan! bakire kollarında açtı gözlerini Fedai ölüler sevişmişti artık kafalar yuvarlandı surlardan Alamut’un gözeri kan istemişti. |