Bilmece....
Rengarenk bir hayattan....
Simsiyah bir hayata düştük... Neyle boyasan renksiz... Ne söylesen tatsız... Bir çatı altında, labirentte gibi... Duyduklarımızı anlamaz, Baktıklarımızı göremez... Birbirimizi bulamaz olduk.... Güne yeni nasihatle başladım... Bir bilmecenin içinde boğuldum.... Sel oldum aktım... Bir yol alırım sandım... Ne yöne iz sürdüysem.... Debelenip yine başa sardım... Oysa ne pamuktum, ne taştım... Sadece yoldaştım.... Bende bir iz bulurum havası.... El alemde neyin tasası... Gönlümde boşluğun kaygısı.... Bu döngü ki bilmem kaçıncısı... Bakarsın gördüm sanırsın... Başka bir hayale dalarsın... Bunca yıl geçmiştir... Sen hep sevdim sanırsın... Yine yanılırsın... Peşinde olduğum bir bilmece.... Topu topu dört beş kelime.... Gündüzümü etti gece.... Yine dilimde kalmadı hece... Daldım çıkamadım, aklımda aynı düşünce... |
Yine aynı yolda sasmissin
Bilmeceler cozulmek içindir
Lakin bilmecede ne geçmiş vardir nede gelecek ders vardir
Sen ise geçmişe sıkışıp kalmışsın
Gördüğüne bakma artık
Baktığını gör
Hedef senin yüreğin
Menzil ise gözlerin
Çok guzel bir şiir di yüreğine sağlık