ALINYAZISI
bir pişmanlık
gelip duruyor ömrümün sen çıkmazına paramparça ruhum yitiriyor sırrını şiirler ve ben kendime dair yalanlar söylüyorum bütün hücrelerimde kendimi kaybediyorum prematüre bir acıyı emziriyor annem hiçbir mevsim bahara dönmüyor gün ışığı çalıyor bulutlardan babam ve ben paylaşıyorum anamın rahmini yılmaz bir acıyla eş... bir tetik düşümü kadar oysa ki ömür dediğin Parlak bir namlunun ucunda mermi kadar yeşerirken bir fidan umuduyla cılız... şimdi bir migren ağrısı elimde kalan tükeniyor takvim annem benim için ağlıyor hangi şiir bu böyle kanayıp duran alınyazım... FATİH ŞAHİN IŞIK ŞAHBEYİT |
adım yok
benden ötede
kaybolsun sesim..