BABALAR ERKEN ÖLÜR


Babalar; Erkenden kalkar
Uzak yollara düşer,
Acımasız, yorucu güne başlar
Ter kan içinde, soluk soluğa gün biter.

İçinde bir umut yeşerir;
Umut ekmek olur, aş olur
Yarının hayaliyle, eve döner.

Dünya’nın yükü omuzunda;
Kucağında dünya nimmetleri,
Sırtında terli yırtık gömleği,
Aklında, çocuklarının isteği.

Yol biter; Evin kapısı görünür
Haklı gurur, tebessüm eder
Helali müjdeler gibi, zili çalar
Eşikten içeri adım atar.

Ev halı işte...!

Sırtındaki teri kurumadan;
Çoluk çocuk eteğine yapışır,
Hanım, Dünyanın yükünü görür
Uzaktan içini çeker, yüküne el verir.

Çocuklar kendi dünyasında;
Hanım, aş ekmek telaşında
Babanın elinde üç, beş şeker
Gözleri, korku çile çeker.

Boylu boyunca uzanır sedire;
Sırtında urban izleri acı verir,
Acının dili dökülür, sedir yüzüne
Fer kesilir, kan süzülür iliklerine.

Çoluk çocuk sesine aldırmaz;
Yıkılı verir dünyayı duymaz,
Olduğu yerde, uykuya dalar
Kimbilir, Allaha kaç dua yazar.

Bez serilir; Yer sofrası kurulur
Üzerine, dünya nimmetleri konulur
Herkes, etrafına inci gibi dizilir
Babanın yüzü, yüzünde çözülür.

Son iftar’da açılır. .!

Yarın şeker Bayramı;
Evde çocukluk bayramı,
Çocuklarda, bayram hayali
Bir toka, bir kaç çift, kara lastik.

Bu yüzden, babalar erken kalkar
Köyden, kasaba yollarına düşer.
Elinde, hayal dolu çocuk listesi
Listede, file dolusu çocukluk.

Dedim’ya; Babalar erken kalkar
Hanım için, çocuklar için çalışır
Çalışmak için, yaratılmış babalar
Herşeyi, babalık olsun diye yaşar.

Analar’ya, analar. .!

Analar değilmidir ? Süt sağar;
Yün’den ip, ip’ten kazak örer
Çocukların göğsüne serer,
Analar değilmidir ? Anasız ağlar.

Tarla’da çayır’da, ekin çeker
Çeşme’de kova, kova su taşır
Dere’de bulaşık, çamaşır yıkar
Canından, hayalinden geçer.

Sırtında; Ot’tan Saman’dan sepet
Urbanın izleri, komşu’da ibret
Acı, hüzün, keder, sabır, sabır
Dualar dilinde, cennetten şerbet.

Birgün daha biter...!

Gece; Maviyi siyaha salar,
Yıldızlar, gözden göze dalar
Çocuklar seyirden, seyre varır
Geceye, yavuklu hayaller dalar.

Horoz öter; Ezan okunur
Babalar, analar erken kalkar
Meleyen yavru kuzu ya, ağlar
Çocuklar, rüyalarına rüya katar.

Çocukların havası, şehir havası
Ana yüreği keder, baba yüreği heder
Yıllar böyle aç, tok gelir geçer.

Hayat; Çocukları adam eder
Biri gelin, biri asker olur
Analar, eli kınalı gurbet
Babalar, gözü yaşlı el olur.

Bu yüzden dir;
Babalar erken ölür,
Analar yetim kalır.


Bilent Atalay
20"02"2021
İstanbul