Kırk yıllık hikaye

Seni arıyorum ben gece kuytularında
Sense semazen gibi dönüyorsun Gülbeyaz
Aklım sil at desende kalbim başka minvalde
Karanlığımda yanıp sönüyorsun Gülbeyaz

Neden kırk yıl önceye gitmekten usanmadım
Gönülsüz kalbe girmek kolay değil anladım
Gönlümde duran aşka kaç bahane aradım
Silip atayım dedim silemedim Gülbeyaz.

Karşılıksız bu aşkın vebali var mı bilmem
Vebali varsa eğer bedeli yanan sinem
Bildiğim bir gerçek var seni yürekten sevmem
Neden seni çok sevdim anlamadım Gülbeyaz.

Kalbim hazanda bugün kırk yılın hicranı var
Unutmadıysam eğer mutlak bir sebebi var
Bilir misin Gülbeyaz bülbül dikene konar
Usanmayan bülbülüm yaprağında Gülbeyaz.

Son mektubu ne zaman yazmıştım bilmiyorum
Sen pek mektup yazmazdın şive idi mektubun
Şiven ile nazınla mezar toprağım oldun
Öldüğüm gün toprağım seni sorar Gülbeyaz.

Unutmanın imkanı kalmadı bu kabusu
Mahkemeyi Kübra’ya kaldı bu aşkın sonu
Diyeceğim yar Rabi çok sevmiştim ben onu
Sen ne cevap verirsin bilmiyorum Gülbeyaz.

Mustafa’m Gülbeyaz’ın deli divanesiyim
Asırlar sonra gelen keremin varisiyim
Abdallar meclisinin deli avenesiyim
Aşıklardır derdime ortak olan Gülbeyaz