Yağmur tarlasında tanrılar ve körebe oynayan çocuklar
Kıraç toprakta kil, susuyorlar...
Kimsesizliğin gölgesinde üşüyen ten
Pusuyor sessizliğe...

Beyaza hasret gidecek bu hayat
Düğün neşesinde saçlarını öremeyecek annen...



Kırlaşan saçlarımda kar... Duruluyor...
Sense
Suskunluğunu dinlendiriyorsun,gölgesiz ağaç diplerinde
Sırça fanusunda ne de güzelsin....
İmreniyor melekler elif/in/ine...!
Bu gönül şakayık misali dillenecek belki bir gün
Ya da suskunluk tanrısına peşkeş çekecek kendini!
...
Bu, sadece dündü
Uyudum, uyandım, halen dönüyor dünya,
Yakınlaşıyor yıldızlar, ıssız kıyılara

Kar olmadı yaşamak ya da ölmek
Kalbinin gülünce, gülmek bedava
Gün açacak gül
Hadi ürüzgâr , sana da merhaba....

Beklemeyi özlediğim geliyor aklıma
Özlemeyi sonsuzca özleyişim....
Kalbimin yarısı senin...
Gel,
Şu tek elmayı da pay edelim ve kovulalım cennetten...
Ah benim şeytan kalbim...

Ölüm sessizliği..
Kanımda can tütsüsü, kırmızım acıyor...!
Ne ölüm, ne yaşam yakışıyor bana....
Suskunluğumda ussuz bir ıssızlık
Islık çalıyor kavalına üfleyen çoban
Ormanın rengi hala aklımda
Ve rüzgârın yelelerinde akan suyla
Güne merhaba yeniden, merhaba!



Bacalardan tüten duman, bulanık, isli
Gözlerinde ezber ettim gurbeti
Ses/sizlik çığının altında kaldım
Ölmedim...
Böylesi iyi...

Çatılarındaki tuğlalar, çatlak duruyor zemheride
Bozbulanık simasında yaşam var gözlerinin
İyi ki de...

/Gülümsüyorum... /

Yüreğimin kuytusunda, evler uyuyor...
Sessizlik...
Avlularımda o t/ay topal, yollarda atmacalar, kargalar
Alev topu
Yalnızlığım
Ve belki bahar!

Açıp, kapıyorum gözlerimi
Kirpiğinin kirpilerinin dikenleri, yüreğime ok...
Açsanaperdelerini


Seni unutuyorum
Geleceğimi unuttuğum gibi,
Ecelimi!
Bugün de hasat olmuyor!
Kitap kurtlarıyla kutluyorum, kurumuş gül reçelleriyle, disleksimi...

Kiraz çiçeklerinde beyaz,
Mezar taşlarında mermerler üşüyor...

Ya toprak...?

Cevabını veremediğim sorular sormaktan vazgeçmeliyim
Sarılıyorum kendime
Beyaz bir bulutun ruhundan üflüyorum tenime yıldızları, yıldız tozlarını, yakamozları...
Deniz mavisinden selamlıyorum balıkçıları
Zaman tanrıçası alnıma bir öpüş konduruyor..
Sırasız ve zamansız bir ölüm, beni bekliyor sanki..

Ölüyorum, sen de ,ölüyorsun belki..
Bilmiyorum!


Özlem yaşatıyor beni ve beklemek ay haneli düşlerimi...
Rüzgârda büyüyor sessizlik
Bir de unutmadan söyleyeyim
Tanrının alnından öptüğümü
Ki!
Yalnızlık ikimizin de içinde buzul bir aşkı hapsetmiş bekliyor sessizlikte..
Kalabalık yalnız/lık//lar korosu,
Durmaksızın şarkılar söylüyor
Gecelerce duvar olup düşünmek!
İnsan kılıyor,insanı...


Aylardan en çok Nisan’ı ve bir de Eylül’ü seviyorum
Toprağa düşen yaprak kadar mağrursun, seni düşlüyorum.

Seni düşünüyorum nefes aldıkça...
Nefes aldıkça yaşıyorum...

Seni yaşatıyoruz içimde
Ruhumun serçe parmağı kadar narin ve yalnızsın...
İşte, o kadar insansın...

Küpe çiçekleri takacağım koynuna....
Mercan denizlerine dalacağız birlikte...
Bırakamazsın,yolcuyu değil, yolu!
Gitme!
Ne geriye, ne geride..



Bilirsin,



Onarmak isterdik elbet, yırtıklarımızın kalbini
Ökse otları kadar öksüz yaşadık, dünyanın en uzak mevsimini
Aşk sadece üç harfmiş, sonradan anlayacakmışız,
Göğüs kafesimizde kumrularla vakur dolaşacakmışız
Yüreklerimiz/de, yürek izimizde külmüş zaman
Yaşlanacakmışız...

Ütopik yalnızlıklara gebe, hayata sevdalanacakmışız...

"Le le le le yar" diyen sesinin türküsüyle aydınlanacakmış güneş
İç denizlerimizde, şafak vakitlerinde b/iz kalırken,
Göl kıyılarında menevişler
Ela gözlerinde su
Işıyacakmış...

9 Şubat 2021
17:56