Zaman ve İnsan
Her akşam olunca güneş batıyor
Sabahı ekiyor zaman insanın Gecenin koynunda hüzün yatıyor Boynunu büküyor zaman insanın Geride bıraktık geçen hayatı Ne tahtları kalmış ne saltanatı Ölümü bekliyor güz kasımpatı Yaprağı döküyor zaman insanın Her sabah bakınca aynı gök yüzü Akşam törpülüyor bu ömrümüzü Farkında değiliz satıyor bizi Ömrünü söküyor zaman insanın Tersine dönüyor yel değirmeni Çarkında eziyor yer seni beni Bunun belli değil uzunu eni İpini çekiyor zaman insanın Rüzgarı esiyor bilinmez yere Ocağında kaynar susuz tencere Sonsuza açılmış camsız pencere Hayale bakıyor zaman insanın Ne havaya sığdık nede karaya Çiçeği çok gördük kırda arıya Hayalı boyadık siyah halıya Bilmeden dokuyor zaman insanın Tuncay’ın önünde bitmez engeller Ateşin içinden uzar alevler Gerçeği bilinmez gizli belgeler Görmeden okuyor zaman insanın Tuncay Akdeniz |