Arife Mektup
Hayata her zaman toz pembe bakıp
Umuda bir kulaç at gitsin evlat Pes etme kederden dertten bunalıp Her işe hayırla bak gitsin evlat Senin ne dağların ne ormanın var Nede bağların var ne bostanın var Sadece kalbinde gür imanın var Gerisini yele ver gitsin evlat Bir hakkı muaccel kılmışsa kader Ona ne el ne göz ne dil hükmeder Gaybı muallaktır bilinmez kader Tevekküle sarıl, dert gitsin evlat. Biliyorum bunlar elbet teki zor Havale et hakka işte çıkar yol Bütün mahlukata hoş görülü ol Kalbindeki kini sil gitsin evlat. Zalim zulüm işlemekle görevli Zulme karşı mazlum göğüs germeli Ne yazık ki hak işine çıkar gireli Zulme razı olanları sil gitsin evlat. Kader bizlere bir hazan yaşattı Her bir parçamızı bir yana attı Biliyorum sizleri çok ağlattı Göz yaşların heybene koy gitsin evlat Tevekkül tefekkür ve mücadele Müminlere düşen en güzel gaye Nuru düşmeseydi siyah Bilal’e O Hazreti Bilal olmazdı evlat İsyan etme aç gönlünü Mevla’ya Kuyu sabır, zindan sabır Yusuf’a Sabrının sonunda Züleyha’sına Kavuşup ta sultan olmazdı evlat Hak katında kul katında münevver Zalim karşısında bir gün muzaffer Önde RESULULLAH en güzel rehber O rehberle mahkum kalmazsın evlat Arifim sabreyle meyus olma ha Demek ki kardelen açmadı daha Ricalini yolla ulu dergaha ALLAH’ a göz yaşın dök gitsin evlat ******** |