IRAZCADiz çöküp öylece kalakaldı… Alnından boncuk boncuk ter kıraç toprağa değdikçe Suya hasret buhar olup kayboluyordu. Irazca ahhh ırazca, kıraç toprağı avuçladı Kemikleşmiş elleriyle, Toprak ana senin gibi benim yazgım da Biliyordu kadın olmak, ölmek demekti bu topraklarda.. Kara gözleri çukura kaçmış daldı belirli belirsiz Bir noktada kaldı…, Açlıktan uyuyamadığı geceleri, yatağa fırlatılıp Acılar içinde vahşice işkenceleri Kaç bebe verdi bu kıraç toprağa Irazca ahhhh,ırazca ahhhh Kurtuluştu belki içindeki zehir. Ağzı köpürmeye başladı öğürdü öğürdü Kınalı elleriy di aklında son kalan Öylece kalakaldı… ırazca ahh ırazca. Kurtuluş ölümdü onun için..aynı anası gibi. Bülent Taşkın Antalya |