Artık inandım halinde yaşadığım anlamsızlığı,

Yüreğin izlerinde hiçbir değerimin olmadığını,

Düşlerin nefeslerinde naifliğin bulunmadığını,

Muhabbet ikliminin darlığında duçar kaldığını!



Dersi alarak artık ibretle hüzne yaslanmalıyım,

Arkama hiç dönmeden aşkları sorgulamalıyım,

Sevdanın pınarına yıldızlardan hali bulmalıyım,

Ruhun enginliğinde nefes alarak koklaşmalıyım.



Yalnızlığın arkadaşlığına alışmaya uğraşmalıyım,

Gecelerin ürpertilerinde, nefesimle soğumalıyım,

Halin sahibiyle öteler hazzını ibretle solumalıyım,

Edebin sayfalarında umudun ufkuna ulaşmalıyım.



Arzın sakinleriyle dertlerin devranına katılmalıyım,

Uzlet adına azimeti önceleyerek hiç yatmamalıyım,

Uykunun fevkinde rüyalara yaslanıp kalmamalıyım,

Anın haşyetiyle, zulmün çirkinliğini hep yazmalıyım.



İnsan kimliğinde aşkın tasnifini ibretle anlatmalıyım,

Heba edilen vefanın yozluğunda ne kadar anlamlıyım,

Namert hurdalığında adamlığın hasretini hep yaşarım,

Bağnazlığı izlerinde, zilletin içinde neslimi bulmalıyım.



Emanet edilen değerlerin güzelliğinde gülü anmalıyım,

Onun bıraktıklarında şefkatin izlerinde yolu bulmalıyım,

Tuğyanın eşiğinde kalbimi kurtarmak için uğraşmalıyım,

Nizam için hakikatin dergâhında usanmadan kalmalıyım.



Bu zamana kadar mukallit kimliğin nefeslerine arşınladık,

Ömrün hesabını yapmadan heveslerin zevkinde adımladık,

Kitabı celili hiç anlamadan sevabı için hatimlerine uzandık,

Nefsimizi sağlama almak için yozluğun nefeslerine ayazdık.



Neye talip olduğumuzun nedenine vakıf olmadan koşuştuk,

Mevzuat içinde kaybolarak kimliğimizin derdiyle yoğrulduk,

Vasıl olmak adına, ruhsata boğularak maksattan uzaklaştık,

Kendi dertlerimizle baş başa kalarak çare için azimeti sattık.







Mustafa CİLASUN