ÇOK İNSAN TANIDIM
ÇOK İNSAN TANIDIM
Çok insan tanıdım azı adamdı Yoksul, yoksunlardı çok şeye muhtaç Henüz pişmemişti, bir hayli hamdı Kimisinin karnı, kimin gözü aç Ego, kibir, nefret ortak yanları Dinlemez, anlamaz hiç insanları Zehir yeşilidir tüm isyanları Onlarda keramet sakal ile saç! Büyüktür, mağrurlu tepeden bakar Sevmezse emirle ne canlar yakar Her zamanki malum tavrını takar Aklın varsa uyma çevresinden kaç Gülmek, sevgi, vicdan raconu bozar Üç-beş şakşakçıyla iyice azar Gözleri fal taşı kuyunu kazar Şirazesi kaymış maç sanıyor maç Çok insan tanıdım yüzü asıktı Sevgiyle bakanın canını sıktı Bu çağda insanlık bunlardan bıktı Temiz, dürüst insan bize ihtiyaç Allah’ın kuluna borçlu kalmadım Kulunun kulunu kâle almadım Şerefle yaşadım, mahcup olmadım Kimi benden kaçar, oynar saklambaç Ne insan tanıdım güler yüzlüydü Görgülü, efendi, açık sözlüydü Doğruyu, güzeli gören gözlüydü Onlar ruhumuza ilaçtır ilaç Anzeri der herkes ektiğin biçer Devran döner elbet gün gelir geçer Vadesi dolunca faniler göçer Hoş seda bırakan olur başa taç Ozan Anzeri |
çok güzel bir şiirdi dost
kutlar esenlikler dilerim...