ÖLMEK KURTULUŞ OLUR
Yağmurlarla yeşeriyor mevsimler
Yas tutar gözyaşlarım nedense Çalar gecelerimi Hıçkıra hıçkıra geçen zamanda Kimsesiz bir çoçuk ağlıyor Küsmüş suskunluklarına Izdırabım ah eder Beceremedi isyan etmeden Öğrenemedi bakmasını, utangaç gözlerin Ödedim içimdeki hasretin bedelini Kaç kere kayboldum Darağacı karanlığımda Son arzum kalır idam sehbasında Yanaklarımdan yuvarlanır gözyaşlarim Yıldızlara bakarak Kara gecelerde seni düşünürüm Ah be gönlüm neylersin Çaresiz Gözlerimde kaldı göz izin Ayaklarımı sürüyerek çıktım Faili belli bu sevdanın eşiğinden Yığın yığın rüzgar eser gönlümde Senden kalan hatıraları götürür uzaklara Senin yokluğunda Geceler uzar gözlerimde Emanet bıraktığın karanlığında Kapayıp gözlerimi Belki ölmek kurtuluş olur. Mehmet Can 03 02 2021 Çanakkale |