Kar tanesi
Mutfağından ayrılık sızan
Solgun ışıklı evlerin tanrı misafiriydik Şekersiz çaylar içerdik İzbe meskenlerde Eski bir mutluluğa karışarak Yerli yersiz gülerdin Sarardım acılarımı kırık bir bastona Asfaltı olmayan sokaklarda Yüksek katlı kahkahalar atardık Çamurlu gülüşlerimizle Kitapları hep sondan başlardık okumaya Şiirler ortasında kaybederdi anlamını Her mevsim uçardın Bensiz ihtimallerin sıcak memleketlerine O yüzden uzun sürmüştür kışlar bende Ve bir kar tanesine çekmiştir yüreğim Erir usulca düşerken gözlerine |