Zaman ve İnsan ...
Küçücük güzelliklerle gelen kocaman mutluluklardır insanı mevsimden mevsime taşıyan
zaman bildiği gibi aksın Bir kaç cümle ile duyulan huzur hissedilenlerin ötesinde beklenilenin güzelliğiyle çiçekleşir mavi umutlar açar aşka susayanların sevisinde sevinçler uçuşur insanın iç dünyasından dışarıya işte o an dır ki bazen bekleyenin bir işaretiyle yangına döndürür kıvılcımı Bazı anlar da vardır anahtarı kaybolan kilit misali dudaklara duygulara vurulan suskunluklardır yarasız kesiksiz kansız hep kanar insanın içerisinde Beklemedeki duygular asla pas tutmaz sabrını zorlar durur insanın ve insan insanca yaşamayı acı ile yoğurur bilirim ki insan yaşamalıdır insanca O türküler ki hayat bulmalıdır hasret kokulu diyarların yanık ezgisinde can canan ile olmalıdır kadife bir seste bedenlerin kucaklaştığı yerde duygular deşifre edilmeden dokunulmalıdır ruhun güzelliğine Seven sevdiğiyle olmalıdır Velhasıl uzaklarda alınan nefesin derinliği iç çekmeleri çoğaltır uykular bölünür geceler ayakta geçer ya da duvarlara gömülür gözler bundan daha acısı var mıdır? an susar zaman susar Cesarettir ki bir avuç yüreğe gömüldüğünde Bekleyenler beklemekle geçirirler bir masal anlatımı olan ömürlerini kalpten gelen sözler ulaşamaz muhatabına erir gider dilin perdelerinde Sibel KILIÇ... |
Yüreğine emeğine sağlık
________________________________Selamlar