Hüzün İstasyonu
Bir hüzün istasyonu olmuş şu yürek
Yolcu ettim sevdaları gözyaşı dökerek Ayrılık istikametine kalkar, usul usul Seni benden götüren, zalim bir tren Neden bu kadar soğuk, karanlık İliklerime dek üşüten Ah! Bu hain, merhametsiz geceler Uykuya dargın şu ıslak gözler Sol yandaki bu tarifsiz acı Nefessiz kalmak Sensizlik! Sensizlik bu mu? Hayır! Hayır, ben bu yalnızlığı hak etmedim Böyle bitmeyecek bu hikayenin sonu Bekleyeceğim bu hüzün istasyonunda Bekleyeceğim son nefesime dek Gelecek olan son ümit trenini Alıp götürecek bir gün beni Ya sana ya o ebedi meçhulün koynuna… Gürsel İLERİ |