SENSİZLİĞE
ekmeğim yok
suyum yok sen yoksan yanımda en acısı hasretlerin bu neden katlanıyorum bunlara sen olmayınca çiçekler renksizleşiyor gökyüzünün mavisi yok oluyor öyleyse ne diye katlanıyorum sensizliğe bahar yağmurlarının çamurlarına batamıyorum çimenler ıslatmıyor ayaklarımı dağ yelleri serinletemiyor ak bulutlar gölgelendiremiyor sensiz yanıyorum yanıyorum sözde sana kavuştuğum gün felaketlere sarılırmışım görmüyorlar felaketlere kenetli olduğumu duymuyorlar feryatlarımı sensizliğin acılarını hissetmiyorlar çünkü onlar sevmiyorlar sevdayı bilmiyorlar öyleyse neden neden katlanıyorum sensizliğe hiç bir şey anlamıyorum |