kış figanı
işte yine kış
işte yine benim dünyadan fersah fersah soğuyan yüreğim okuyorum geceyi aynı yıldızlarla yazılmış aynı karanlık hikâye keşfedilmiş yeni bir parlaklık yok yaşam ki anlamlıdır oysa kaş göz etmeye gör çekip çıkarır insanı bulanık suların derinliklerinden ben ki ne soğuk kışlar gördüm -evvelimde ellerim küçücüktü ayaklarım yarı çıplak bulmuşsam boyumun yettiği esnek bir dal ya da köprüde çivisi çıkmış -bastıkça gıcırdayan bir tahta o da yoksa anneme görünmeden zıplardım onun gelinlik yatağında neden birlikte büyümez insan yaşamın ortasına ortasına el ele verip aktığı o deli suyla nerede bir salıncak görsem kaçıp saklanıyorum şimdi mutsuz gelinlerin yatak altlarına hulyaperest (yirmiikiocakikibinyirmibir) |