Bizim Sefiller..

Viktor Hugo günümüzde yaşasaydı
Sefiller kitabın
Belki de
Karşı komşumuz zenginler için yazardı
Bir gün yüzü görmeden
Ellerinin parasıyla rezil olan zavalı zenginler için

Zenginden sefil olur mu demeyin
Zenginler de düşer şaşar
Hem
Bizimkiler sonradan görmeler

Ne zaman sofralarına otursam
Bir zamanlar süpürge tohomu yediklerinden
Bahsederlerdi
Öyle anlatırlardı ki
Sofrada oturanlara
Önlerindeki eti yağı ekzik aş
İkinci kaşıktan sonra zehre dönerdi
İsrafın haram olduğunu
Yarını düşünmek gerektiğinden dem vurarlardı
Pek yarınları da yok gibiydi hani

Tabii ki israf haram
Bunlarınkisi pintilikti

Ağır işlerini
Bedava
Yaptırdıklarından mı bilmem
Bazen beni yemeğe çağırırlardı
Bir gün yine çağırdılar
Yine etsiz yemek olduğu zamana denk getirdiler
Bu kez süpürge tohomu hikayesi yoktu
Şeker hastası olmuştu ikisi de
Yıllardır yemediler içmediler
Bundan sonrasına da
Bi bahane daha bulmuşlardı garipler
Acıdım sefillere

Zenginin malı
Fakirin ağzını yorarmış ya
Şehrin yarısı onlarındı
Anlattıklarına göre
Yokluktan var olmuşlar
Alamancıların paralarıyla
Köşeyi dönmüşler desek yeridir
Duyduğuma göre de
Baya çalmışlar
Çırpmışlar

Konumuz bu değil
Dağıtmadan devam edelim
Gariplerim çok çektiler
Zenginlik içinde yokluk yaşadılar

Yiyicileri pusuda bekledi hep
Öldüler mi acaba dercesine
Bazen uğrarlardı
Doğanın kuralı acımasızdır ya
Yemeğenin malı
Sahibi ölünce leş hükmünde olurmuş
Ve
Rasgele
Hesapsızca
Tüketilirmiş

Zenginler
İki dünyadan birinde
Servetinin hesabını
Mutkaka verirmiş
Beni ilgilendirmez de hani
Bizim komşu Sefiller
Cezalarını
Yiyemiyerek
İçemiyerek
Çektiler bana göre
Hesapları böyle kapandıysa
Şanslılardır demektir