SORUYORUM KENDİME
Soruyorum kendime, nerden geldim ben kimim?
Allah’ın yarattığı en şerefli bir varlık. Mahlûkat arasında en öndeyim, ben birim, Hayat imtihanıdır bana en büyük zorluk. Soruyorum kendime, aslım nedir ki benim? Bir miktar toprak ile sudur benim kökenim, Allah’ım dileyince, teşkil etti bedenim, Her şeye gücü yeten Rabb’in sıfatı birlik. Soruyorum kendime, dünyaya niçin geldim? Bu önemli konudan çok uzakta, gafildim, Sınavda olduğumu tefekkürümle bildim, Buna uygun yaşarsak işte budur vezirlik. Soruyorum kendime, bu yol nereye çıkar? Bu yolculuk nereye, âlem nereye akar? Koşmakta hep kâinat, edilir mi hiç inkâr? Güzel bir diyardadır, mutluluk, düzen, dirlik. Soruyorum kendime yok olmak mıdır ölüm? Sonsuzluğa gitmekte dönüş olmayan yolum, Rabbimiz emrediyor, “hazırlıklı gel kulum”, İyilerin yurdunda, olmaz sıkıntı, darlık. Soruyorum kendime, olur mu geri dönüş? Mümkün olmaz bu durum, gerçekleşti tam göçüş, Orda bizim içindir yükseliş ya da düşüş, Sonsuzluğa geçişin kapısıdır mezarlık. SALİH SEDAT ERSÖZ |
Soran insan eninde sonunda en güzel cevabı yine kendinde cevresinde bulacaktır. Sormak sorgulamak irdelemek insana ne kadar da yakışıyor.
Şiire güzel çalışmaya gönülden tebrikler saygılar.