Neden ben diye sordum. Sustular, lâl oldular
Düşündüm saatlerce, hakkım var diyemedim
Kâh göründüler bana, kâh düş, hayal oldular
Bende tertemiz bir kalp, ne arar diyemedim

Ağladım kâr etmedi, yalvardım kâr etmedi
Hem sırtıma yükleyip, gittiler malum yükü
Binlerce defa öldüm, kefen, mezar yetmedi
Kabul edemem onu, hak etmiyorum çünkü

Yürüdüm hep yürüdüm çileler çeke çeke
Yaşayamadım anı, güldüğümse nadirdir
Gezip durdum sokakta gözyaşı döke döke
Belki bir gün gülerim, yüce Allah kadirdir

Ben aciz bir insanım, kaldıramam o günü
Utancımdan ölürüm, gördüğümde nişanı
Bugünden daha kirli bu günahkarın dünü
Bir özrüm olarak gör, gözlerimden taşanı

Ben bir yola çıkmışım hiç haberim olmadan
Yürümüşüm sadece, tanımadan kendimi
Varamam huzuruna nur rehberim olmadan
Konuşamam, susarım, görünce Efendi’mi

Canım yanıyor canım, ruhumun haline bak
İki büklüm, yorgun ve daha yaşlıdır Nûh’tan
Ben de kururum ben de kurusa dalda yaprak
Başka çarem kalmadı, tam tövbe-i nasûhtan