3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
437
Okunma
buğulu bir camın ardından sızıyor içime
ayaza misafir bir sokağın yalnızlığı
asılı kalıyor zaman
bir kar tanesinde...
dili tutuluyor bir şairin
yüreğime saplanıyor yokluğun
ve sen
kabuk tutan bir yarayla kaynıyorsun
ruhuma
yitiriyor benliğini o eski mevsimler
hiçbir takvim
hiçbir umudu muştulamıyor...
ruhumda koparken bir tipi
yenik düşmüş bir sevda türküsü oluyor
eski bir bozlağın avazı gibi dilimde adın...
ve şimdi
hiçbir duaya varmıyor dilim...
yas tutan bir taziye evi ruhum
FATİH ŞAHİN IŞIK
ŞAHBEYİT
5.0
100% (6)