BABA TAVSİYESİTemel bir aylık evli , Fadime’ye doymadan. Celp kâğıdını aldı mahalleli muhtardan. Zor olsa da ayrılmak Fadime’den , atadan. Koştu kutsal göreve , arkasına bakmadan. Askerde saat durdu , dakikalar geçmiyor. Fadime’nin hayali , gözlerinden gitmiyor. Kafasında bir soru , beynini kemiriyor. Fadime gümanlı mı , değil mi , bilemiyor. Babaya mektup yazıp , hatır sordu sıradan. Selâm faslı başladı , önce anne , baba dan. İnek ile karabaş nasiplendi selâmdan. Eşe selâm yazılmaz , söz etmedi Fato’dan. Mektubunun sonuna bir mani yazacaktı. Çaktırmadan soruyu onunla soracaktı. Elbette bu soruya bir cevap alacaktı. Öğrenince her şeyi , artık rahatlayacaktı. Ey mektubum git de gel. Hayır haber al da gel. Bir idik , iki olduk. Üç olduk mu? Bak ta gel. Oğlunun bu sorusu babasına dokundu. Şairlik dededen var , bir mani de o buldu. Oğlu da bu maniyle cevabını bulurdu. Mektubunun sonuna şu maniyi kondurdu. Bu mektup güzel mektup. Böyle mektup dayman yaz. Tohumun çürük çıktı. İzinde gel , tarla kaz. Gümanlı=Hamile |