Şu an şiirlerimi okuyanlar,
Sayende tanıdılar beni.
Sen olmasaydın,
Olsan ama tanımasaydım,
Kimseler tanımazdı beni şair olarak.
Ve kimse saymazdı yazdıklarımı şiir olarak.
Çünkü sen;
Sevda duygusunu bana sezdiren,
Bu sevdayla beni diyar diyar gezdirensin.

Bilmezdim,meğer ağlarmış insanın yüreği.
Sızım sızım sızlarmış burun direği.
Gözyaşı ne ki gönül yaşının yanında.
O çok şeye akar .
Ve,
Göz ne ki,her şeye bakar.
Meğer gönül bir başka bakar,
Bir bakışla gönlü alev alev yakarmış.
Şiirleri meğer el değil gönül dizer,
Şair,içindeki korla diyar diyar gezermiş.

Senin için bölündü desem uykularım,
İnanma canım.
Çünkü ben yıllarca hiç uyumadım ki…
Hatta bir gece saat üç sularıydı,
Kapınızdaydım.
Ay parlak ve oldukça sarıydı.
Görünmeyeyim diye dışarı çıkan komşunuza,
Yerde yatıp süründüm.
Ama yine de o amcaya göründüm.
Azarlamasını beklerdim,azarlamadı.
Başımı sıvazlayıp,
Dedi “oğul bizim mahalleye bekçi ne gerek,
Senin içinde yandıkça yürek.”

Delikanlı derler ya,
Gerçekten deli kan taşıyor insan o zaman ..
Bir gece kavak yapraklarını topladım.
Her bir yaprağın üzerine vura vura,
Hala içimdeki adını kapınıza yazdım.
Sen de yedi sene,
Ben diyeyim bir ömür kapınızda sızdım……
Sen;
Aklımı mantığımı kalbime ezdiren,
O gün bu gün beni diyar diyar gezdirensin.


Arkadaşlarımın vardı ama,
Benim yoktu dinlediğim Orhan’ım,Ferdi’m.
Şarkılara yabancıydım,türkülere uzak.
Ne zaman ki gönül gözüyle gördüm seni,
O zaman tüm gönlüme ördüm seni.
Ferdi’nin ağlamaklı şarkılarıyla ağladım,
Orhan’ın isyankâr şarkılarıyla yürek dağladım.
sanki benim için çevirmişlerdi filmleri,
bana yazmıştı her şarkıyı Ferdi.
Orhan benim yerime isyan eder,
Benim hislerimle söylerdi.
Sen;
Sevda sırrını bana çözdüren,
Zârı zârı ağlatıp,diyar diyar gezdirensin.


Ne yüreğimi yarıp sana içini gösterebildim,
Ne de sana bir damlasını bile anlatabildim.
Artık,
Anlatsam ne olur,
Anlatmasam ne ??????
Sen;senin için sıradan bir sen iken.
Benim için dertlerime dermandın.
Gönlüme tek fermandın.
BİLMEDİN,BİLEMEDİN…

Mustafa EROL
Antalya/Manavgat