Ve Bu Da Ders Olsun
Yoruldum artık kendimle boguşmaktan,
Kendi dilimi anlayamamaktan Ve belki düzelir dediğim her şey karşısında, susmaktan Ruhsuz karanlıklarda ahvalim serzenişte Düşünüyorum bazen Sanırım iş kabz haletinde Bu simsiyah gecenin, sessiz haykirislari Beni her geçen gün, maviye yöneltmekte Huzuru bulmaktı ümidim, maviydi bahane Derin sancıların, tumturakli sevinci vardi zevahirde Yikacaksan, kiracaksan beni, hayatıma girme Kapıyı açık bırakıp, içeri almamazlik etme Çünkü vazgeçersem eğer, kimse döndüremez beni geriye Ve bu da bir ders olsun sana Geri getiremeyecegin insana gitmesi için kapı gösterme... |