Piç, Çingene ve Papa
kenar mahalle köşesinde
yırtındı kadın tiz sesiyle avuçları yırtarcasına çarşafları gece ay kızıl yıldızlar söndü birer birer ve kurudu ırmaklar ilk nefesinde baklalarını topladı nasırlı elleriyle çingene gözlerine inanamayıp bir daha salladı toplanmış kara bulutları bir felaket masalının okuduğu ilk sayfası çevirmeye korkarak kim oluyordu ki kıyamete sanki çelme mi takacaktı tay çevikliğinde çocukların yip – puuu çığlıkları arasında er geç doğan nasıl olsa doğacaktı patagonya’nın refahına kör düğüm atacak piç doğdu önünde eğildiğini kutsadı papa hin bir gülümsemeyle son dinin tahta kurduna kıyametin göbek bağını piçin eliyle koparacaktı aklınca 27.07.2008 |