Yalnızlık
bugün dün ve ondan öncesi
çoğum yok , yoğum çok birkaç zamandır aslında içimde akan dereler gürül gürül çağlıyor bilmemki neden? akşamdan sabaha melankolik anlardan eser kalmamış , o güneşle beraber güneşe kızgınım , gecemide mahvetti, doğarken uyudum ben, unuttum da herşeyi unutmak belkide , ilacım benim gündüz içtiğim , geceyse , şişesinde damlası kalmayan, gücü tüketen , savaşı başlatmayan o hatırlamalar olmasaydı, derelerim devam edecekti çağlamaya, anılarım ağlamaya, ve belkide ardından, kılıcım da kesmeye ve birde olmasaydı, o mel’un yanlızlığım... |