Mana diye anlama der
Verim diye kazanca der
Hırçın diye öfkeliye der
Zıpır diye yerinde duramayan der
Meram diye istemeye der
Pölüm pörçük diye paramparçaya der
Eruh diye ermişe der
Lodos diye rüzgara der
Elzem diye acıya der
Temra diye çile der
Terminal diye otogara der
Nizam diye disipline der
Battal diye hantala ağıra der
Temenni diye dileğe der
Valiz diye bavula der
Meşhur diye ünlüye der
Müessese diye firmaya der
Mühlet diye süreye der
Azar diye terslemeye der
Tınlamak diye söz dinlemeye der
Nezle diye burun akıntısına der
Buğu diye pusa neme der
Afallamak diye bocalamaya der
Yaş diye çocuğa der
Süygü diye sevgiye der
Garez diye kine der
Zahmet diye güçlüğe der
Atik diye çevige der
Tuğrul diye doğrula der
Dirhem diye çok aza der
Ahmak diye şapşala der

Sedat hunkar
Karamecnun
Cennetullah