Bozulmuş dünyânın çarkı dönmüyor
Deli gönül şu dağlardan inmiyor
İçimde bir ateş yanar sönmüyor
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Baharı kış gibi yazı güz gibi
Kayya kuyusumu görünmez dibi
Yüz yaşına değsem sanki bir sabi
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Öğüt verdim kafasına girmedi
Gözleri bakıyor aklı ermedi
Bağındaki lâle gülün dermedi
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Sanki gölge gibi benim peşimde
Çalıştım didindim kâr yok işimde
Yüze gülen râbet yoktur eşimde
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Dert yandım durnaya gökteki kuşa
Yere girsen gelir kaderin başa
Saklandım kuytuya kayaya taşa
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Peşim bırakmıyor bu bir kadermi
Başım beynim karıştırır kedermi
Aklım alıp beni deli edermi
Nere gitsem nasıl etsem benimle

Osmanım yol alam yüce dağlardan
Tad almadım mor sümbüllü bağlardan
Hesap yaptım gelip geçen çağlardan
Nere gitsem nasıl etsem benimle


OSMAN AKSOY