örtbas...meydanlar boştu yasakken ben kendim ölçtüm inanın bana nabzımın ayak seslerini fısıldayan tatlı iğrenç günaha tutuldum bir sokakta çekti aldı içeri meydanlar boşken şehvetle titreyen bir uyanıştan yazmak gelmiyor içimden sadece tepki veriyorum. bütün bir gün boyu kulaklarım evet bütün bir gün boyu çınladı beynimin arka bahçesi kurak bir ırmak gibi susuz nasıl çağladı durmadan büyüyordu gözlerimde sürünüyordum bir yerden bir yere bu değil elbet söylemek istedigim zaman ölüyordu bedenimde söz konusu olan hislerim alelacele kapanıp kaldığım Sükûnet bulduğum yegâne meskenim. o günden sonra elmas gibi yontuyordu düşünceler ihanetin kırbacı acıtıyordu canımı düşünmek istemiyordum o kaldırımları bir gül bahçesiydi ama dikenleri vardı kanatan yara açan felekten çaldığım o mahrem anı örtbas edecek kadar yalancımıydım yoksa bir zavallımıydım.... Mustafa Yaman 25 aralık 2020 |