YİNE AKŞAM OLDUYine akşam oldu, dumanlı başım Halimi, hatrımı soranım da yok Hep yalnız başıma sürdü savaşım Yağmurum fırtınam boranım da yok Güneş yer yüzüne verirken ahenk Gül oldum bağlarda açtım rengarenk Ruhum bedenimle ediyorken cenk İncitip kırmadan derenim de yok Hasretin korunda yanarken bağrım Sanadır sevdiğim sanadır çağrım Yaralı kalbimde dinmiyor ağrım El uzatıp merhem sürenim de yok Çaresiz kalmışım bitmiyor çilem Gecelerim keder gündüzüm elem Desem Ferhat gibi dağları delem Destek olup omuz verenim de yok Bunca aymazlıklar tak etti cana Büyüdü isyanım sığmaz cihana Dönmüşüm kervansız yolcusuz hana İyi gün dostlarım yarenim de yok Bugün bana ise, yarın da sana Muhtaçtır her zaman insan insana İstersen ayıpla, istersen kına Nazıma göğsünü gerenim de yok Açıldı felekle büsbütün aram Saatim, dakikam, saniyem dram Anladım Sevim ’e mutluluk haram Canan diye candan, saranım da yok Sevim GÜLER |