HASRET DÜŞER
Kalem kırgın...
Gönül yorgun... Göz yaşlarım ise bana küs... Gecem dersen uykularım firari Dört duvar üstüme üstüme geliyor Ansızın hasretin düşer aklıma Tam da o zaman ... Geceme zifiri bir karanlık daha çöküyor Aklım yitip...Düşüm firari... Ruhum bedenimden ayrılıyor sanki Gönlümün mahseninde umutlarım işkence görüyor Bir nevi... Bir ara kendime geliyorum Ama ruhum hala sana yanıyor Neyse ki döner bir gün diyorum Bir nebze de olsa su serpiliyor Çok geçmeden yine hasretin düşer tenime Olur ölümle kalım arasın da bir işkence Reva mı dır köz köz aşk a yanmış Şerif’e Derman olmaz teselliler bu derdine Tamda treni kalmak üzereyken ahirete Cennetten eser bir yel... Hasrerin düşer ayrılığın üzerine... Hasretin düşer... |