Sen kendini bende bitirdin çoktan.
İstesen de artık var olamazsın.
Şu biçare kalbi kırdın hiç yoktan;
Sen artık orada yer alamazsın.

Bir daha semtime uğrama sakın.
Vuslatından zor olamaz firakın.
Varmıydı ki sana ben kadar yakın?
İmkansız, bu kadar kör olamazsın!

Ne bir haber gönder ne kapımı çal.
Ne gözüme görün ne gönlümü al.
Nereye gittiysen gelme orda kal.
Sen artık derdime çar’olamazsın.

Alkışı haketti zamansız terkin.
Yaktır kınaları, çalınsın şarkın.
Bence kimselerden kalmadı farkın.
Sen artık İçimde sır olamazsın.

Yedi kat el olsa yapmazdı bunu.
Rüzgarın gelmesin al git kokunu.
Her şeyi unut da, unutma şunu;
Sen artık benimle bir olamazsın.

Saraylar va’detsen durmam ilinde.
Bal olsa istemem artık dilinde.
Gülen ayva iken ağyar elinde;
Sen, bana ağlayan nar olamazsın

Belim bükülse de, benzim solsa da
Aramam; üç günlük ömrüm kalsa da
Sevda dedikleri kumar olsa da
Sen, benim attığım zar olamazsın.

Açarım gözümü, rüyada görsem.
Namerdim, bir daha adını dersem.
Yorulsam, yıkılsam, savaşlar versem
Alnımda bir damla ter olamazsın.

Sabah olsan bana ağma istemem.
Güneş olsan bana doğma istemem.
Yağmur olsan bana yağma istemem.
Sen artık dağımda kar olamazsın.

Sildim takvimlerden, doğduğun ayı.
Tek celsede bozdum ben bu davayı.
Severim elbette gülü goncayı.
Gayrı, katlandığım hâr olamazsın.

Memleketler gezdim; İzmir, İstanbul.
Görmedim, sen gibi vefasız bir kul.
Beddua edemem, Allah’ından bul.
Sen benim dilimde şer olamazsın.

Fizan’da kalırsın, bilsen öfkemi.
Batsın, seni bana getiren gemi.
Ordular kuşatsa gönül ülkemi.
İçinde rütbesiz er olamazsın.

Ettiğin olmadı böyle apansız
Kul hakkı ödenmez, şeksiz gümansız
Gün gelip toprağa düşsem de cansız
Sen benim kabrimde nur olamazsın.

Bir oyun oynadın duygularımla.
Korkma! başederim kaygılarımla.
Yolun açık olsun, saygılarımla;
Bundan böyle bana yar olamazsın..

Muzaffer Uslu

◦