BAK.Bak isyan etmiş bülbüller. Şimdi solmuş açan güller. Onlara aşıktı sağlar ölüler. İsteğim ellerimiz gül versin. Arıyla kardeş olmuş yaprak. Onlara bağrını açmış toprak. Çare olmaz ki sen ağlayarak, Ağlayan çocuklarımız gülsün. Yine gül çiçekleri beni kınadı. İçimde bir ses sen bırak inadı. Kalmamış yaşamın tuzu tadı. Gerçek seveni bir bile bilsen. Fehmi. İnsan olmalıyız bizler bir kere. İşkence çekiyoruz göz göre göre. Uzay çağında hiç olur mu töre. Susuz kalan sen çölleri görsen. |