Yakın zamanda günün şiirlerinin birinin altında bir yorum vardı. Şairin çok iyi şiir yazdığını fakat fazla okunmamasına şaşıldığına ilişkin cümleler vardı. Oraya yazmayı düşündüğüm lakin sabredip yazmadığım duygularımı burada paylaşayım dedim. Bu değerli şairimizin şiirlerini her gün okuyup beğeni atıyor, bazen yorumluyordum. Fark ettim ki bir kez evet bir kez bile şiirlerime uğramamış. Ne güne seçilen şiirime ne de en popüler zirvesinde en üst sıraya yükselen şiirlerime. Merak edip bir bakayım dedim. Benim çok beğendiğim her gün şiirlerini okumaktan büyük keyif aldığım üstatların sayfalarını ziyaret ediyor mu diye. Maalesef onlara da bir kez bile uğramamış. Ancak kendi şiirlerine yapılan yorumlardan çok mutlu olduğu anlaşılan ve yapılan yorumlara harika cümlelerle de teşekkür etmekte. Peki başkalarının da kendi şiirlerinin okunmasından yorumlanmasından memnuniyet duyabilecekleri ise aklına bile gelmemekte. Bu tespiti yaptığım günden itibaren ben de o değerli şairimizin bırakın şiirini okumayı bir kez bile şiirini açmadım bile.

Her gün günümün şiirlerine bakarım. Hangi arkadaşımız hangi şiiri günlerine almış, okumadığım güzel bir şiir kalmışsa okuyayım diye. Şair arkadaşlarca en çok günlerinin şiiri olarak seçilen şairlerin aynı zamanda en çok şiir okuyup yorumladıkları görülecektir. Uzun lafın kısası tenezzül edip hiçbir arkadaşın sayfasına uğramayan arkadaşların şiirlerini okumak züldür.

Bizler şiirden para kazanmayan şairleriz ne kadar şair değiliz desekte şiir yazıyoruz,
Şair olmayan nasıl şiir yazsın, güzeldi şiir
Kalın sağlıcakla selâmlar

Kinaye dili, tadı tuzu yerindeydi şiirin.

Tebriklerimle saygılar sunuyorum Şükrü Bey.